Hare running in the winter field

 

Doe toch kalm an

 

Vanochtend in mijn eentje niemand om me heen lekker gelachen. Om Klazien uut Zalk. Ik kwam een filmpje van haar tegen op Youtube. Ik was haar een beetje vergeten, maar net als vroeger raakt ze me. Ze is wijs en brengt dit op een zo volkomen eigen, duidelijke manier dat ik er alleen maar bewondering voor kan hebben. En het dialect dat ze spreekt is voor mij zo herkenbaar. 

Ze zegt dat haar opa altijd zei "doe toch kalm an!
"De schildpad en de haze hebt tegelieke Nieuwjoar".
 

In het Nederlands vertaald: "Doe toch relaxed. De schildpad en de haas hebben tegelijk Nieuwjaar". Een simpele zin, meteen herkenbaar en zo waar als wat.

Ik ken het van mezelf dat je denkt dat het helpt als je jezelf even wat harder pushed. Dat het helpt om jezelf druk op te leggen, een deadline te stellen. En wat levert dat me op? Een zelf gecreëerde stress die me onrustig maakt. Ik moet mezelf vervolgens weer tot rust brengen om de dingen te doen die nodig zijn om mijn doel te bereiken.

Het andere ken ik ook dat je wel in actie wilt komen, maar dat je niet vooruit bent te branden. Afleiding, weerstand, geen zin, moe. Dat houd je ook lekker op je plaats, met een ontevreden gevoel.

Precies daartussen in. Dat is de kunst.
Weten wat je intentie is. In het moment zijn. Niet denken, maar voelen wat er nodig is. En dan "nu" de dingen doen die belangrijk zijn. Jezelf niet opfokken èn jezelf niet laten afleiden. Op een relaxte manier werken aan je intenties en doelen.

Dat is mijn streven voor 2022 en ik wens jou dat ook!