Nog een nieuw hoofdstuk 

 

Het was in de voorjaarsvakantie van 2012 dat Bernadet en ik beide los van elkaar, de ruimte namen voor een “go or no go”. We stelden onszelf de vraag of we er echt voor zouden gaan om Droom van Zwolle in de wereld te zetten. Van de oorspronkelijk vijf mensen stonden we  uiteindelijk met zijn tweeën voor die keuze.

Verwachtingsvol spraken we elkaar daarna. Tot onze opluchting kwamen we beide terug met een “ja”. Gek genoeg was vanaf dat moment de spanning weg. We waren niet bang meer. Alleen al het feit dat we het durfden te doen, maakte dat het niet meer kon mislukken.

Er volgde een enorm drukke tijd. We schreven, naast onze eenmanszaken, ons gezamenlijke bedrijf in bij de Kamer van Koophandel op 1 maart 2012. We richten meteen ook Stichting Droom van Zwolle op. En bereiden ons samen met ons netwerk voor op de knallende opening in september met een gave lipdub en een openingsfeest met meterslange rijen tot aan de Sassenpoort.

We zijn nu 12 jaar verder vanaf onze eerste ontmoeting. Een groot avontuur met eindeloos veel nieuwe ontmoetingen, samenwerkingen, ontwikkeling van onszelf, onze collega’s en van veel mensen die zich aan Droom van Zwolle verbonden of gebruik maakten van onze dienstverlening.  Als je in onze website duikt zie je wat er allemaal is ondernomen, uitgeprobeerd, in de wereld gezet, ondersteund en ontwikkeld. Al die tijd gevoed en ondersteund door onze prachtige, warme, bewust vormgegeven locatie Droom van Zwolle.

Ik waardeer alle ervaringen.

Niet alleen de euforische momenten wanneer uitkwam waar ik van had gedroomd, nog mooier dan ik voor mogelijk hield.

Maar ook de moeilijke momenten die een les waren, waarin ik mezelf tegenkwam, verloor en ook weer terugvond.

Ik dacht dat ik mijn werkzame leven binnen Droom van Zwolle zou afronden. Maar dat is niet zo. Er komt nog een nieuw hoofdstuk. En om dat hoofdstuk voldoende ruimte te geven, moet ik Droom van Zwolle loslaten.

Het is een pijnlijk proces dat al een paar jaar geleden is begonnen. Een beslissing die je niet zo maar neemt, maar op een moment weet je wat je te doen hebt. Dan ga je op pad met een grote bos rozen en zeg je huilend tegen je compagnon: Een keuze voor de rozen, met de doornen erbij. En spreek je een paar maanden later bij een knapperend haardvuur naar elkaar uit waar je allemaal dankbaar voor bent.

Mijn verlangen om bij te dragen aan groei -en ontwikkeling  van mensen in onze regio met het oog op een meer duurzame en betrokken samenleving is onveranderd. Alleen de vorm waarin wordt anders en ligt nog dichter bij mezelf.

In het begin van Droom van Zwolle zag ik mijn werk met conflicten en mijn werk in Droom van Zwolle als twee verschillende werelden. Nu zie ik dat conflicten (en dat is voor mij een ruim begrip) de ingang kunnen vormen om als individu, organisaties en als samenleving te leren, te ontwikkelen en te vernieuwen. Verschillen en verschillende perspectieven zijn daar essentieel voor.

Ik blijf dus werken met conflicten, maar met de wetenschap dat (innerlijke) conflicten en ontwikkeling bij elkaar horen. Ik ben benieuwd wat het toeleggen op dit thema gaat brengen.

Ik ben dankbaar voor alles wat Droom van Zwolle mij en anderen in onze regio tot dusver heeft gebracht. Dankbaar voor iedereen die daar op welke manier dan ook aan bij heeft gedragen en in het bijzonder natuurlijk Bernadet. Ik dank haar voor onze gezamenlijke reis, voor al haar inspiratie en alles wat ik van en met haar heb mogen leren.