Van Angst naar Vertrouwen
Het was in januari 2009 dat ik een week op Kasteel Slangenburg was voor stilte, rust en bezinning. Ik stond voor een grote beslissing. ik had ruim 17 jaar met hart en ziel binnen een advocatenkantoor gewerkt. Mijn hart wist al wel dat ik moest stoppen. Mijn hoofd was nog niet zover. Je laat toch niet zomaar los wat je met hard werken hebt bereikt? De eerste vrouwelijke vennoot in het kantoor. Voorzitter van een goedlopende sectie arbeidsrecht, lid van het Dagelijks bestuur. En al die fijne collega’s! Je moet toch wel weten wat er daarna komt voordat je je schepen verbrandt?
Mijn vragen
Op het sobere eenpersoonskamertje van het kasteel worstelde ik de dikke pil van Steven Covey door, op zoek naar antwoorden wat ik moest gaan doen. Dagelijks maakte ik een wandeling en vroeg in stilte aan het oude bos van het landgoed “vertel het me”. Wat is de bedoeling?
Midden in de week op woensdag kreeg ik mijn antwoorden, maar wel op een heel andere manier dan de concrete antwoorden die ik had verwacht.
De antwoorden uit onverwachte hoek
Ik liep eerst mijn dagelijkse wandeling in het bos. Lopend op het bospad overviel me plotseling een gevoel van ruimte. Ik rook de frisse boslucht. Kon ver weg kijken over het met bladeren beklede pad. Niets en niemand die iets van me wilde. Het was een heerlijk gevoel. Alles lag open. Het voelde vrij. Ik voelde me vrij. Ik wist dat dit belangrijk voor me was: “ruimte”.
Daarna liep ik naar de nabijgelegen abdij waar paters woonden en waar je hun gezamenlijke diensten kon bijwonen. Ik ging naar de katholieke mis. Het ging over Thomas van Aquino. Hij had zijn hele leven hard gewerkt…. En aan het einde van zijn leven kwam hij erachter dat hij de vele boeken die hij over God had geschreven niet had hoeven schrijven… Het Goddelijke zo had hij ontdekt zit in ons allemaal. Ik wist dat het waar was. Het zit niet in hard werken en ja ik geloof ook dat het goddelijke, het unieke, in ons allemaal zit.
Vervolgens mocht ik als gast van het kasteel meedoen met een plaatselijke groep die wekelijks bijeenkwam om te mediteren in een bijgebouw van de abdij.
En daar in het midden van de kring van de voor mij totaal onbekende mensen lag een tak Judaspenning. De leider van de groep zei: “We willen allemaal zo graag weten wat onze bedoeling is en wie we worden. Kijk maar naar deze tak Judaspenning. Door de transparante blaadjes zie je de zaadjes. Het zit allemaal al in het zaadje verborgen. Het enige dat het nodig heeft is voeding en ruimte om te groeien.” Het was alsof ik door een pijl werd getroffen. Van de verdere meditatie weet ik niet veel meer. Wel het moment van afscheid van deze groep. Ik was zo dankbaar voor het antwoord dat ik had gekregen dat de tranen over mijn wangen liepen.
Van angst naar vertrouwen
Ik wist dat ik de deur van het advocatenkantoor dicht moest doen en dat ik kon vertrouwen op wat er daarna zou komen.
Ik had op het zolderkamertje nooit kunnen bedenken dat ik daarna het idee voor Droom van Zwolle kreeg en dat ik dat daarna samen met Bernadet ook daadwerkelijk zou realiseren.
In de afgelopen jaren heb ik nog vele vervolgstappen gezet op de weg van angst naar vertrouwen. De angst om voor groepen te staan, de angst om me uit te spreken, de angst om niet goed genoeg te zijn, noem maar op, zelfs de angst om parachute te springen.
Door die stappen groeit je vertrouwen en ik weet nu dat ik als professional zelf het instrument ben. Ik gebruik verschillende methodieken, maar hoef me er niet meer achter te verschuilen.
Judaspenning/Honesty als symbool
De Judaspenning is voor mij het symbool voor de weg van angst naar vertrouwen.
Uiteindelijk gaat het erom dat je volledig vertrouwt op jezelf, volledig verantwoordelijkheid neemt voor jezelf, en jezelf de ruimte geeft. Op die manier kun je optimaal van betekenis zijn voor anderen. Het is een weg die ertoe leidt dat je steeds authentieker wordt en je masker steeds verder aflegt. Het vraagt bewust te worden en eerlijk te kijken naar je angsten en als die niet reëel zijn je er niet meer door te laten leiden.
Voor mij klopte het symbool helemaal toen ik er achter kwam dat Judaspenning in Engeland “Honesty” heet. Voor mij gaat het om eerlijk durven kijken naar je eigen schaduwkant. Daar zit je ontwikkeling.
