Veranderen begint bij "ik"

Eigen issues

Vanochtend was het mijn beurt om onze twee honden uit te laten. Een enthousiaste jonge Golden Retriever en een eigenwijze oude Beagle. Vol goede moed, met wat lekkers in mijn jaszak, gaan we op pad. Ik hoop deze keer op een ontspannen wandeling. Het duurt niet lang of ik sta met mijn armen in een spagaat. De Beagle maakt geluiden als een varken en is met zijn kop in de modder aan het wroeten op zoek naar iets eetbaars. Zij heeft zich verankerd in de grond en is niet van plan een stap verder te zetten. De Golden Retriever staat in de sprinthouding. Ze heeft een vogel gespot en voelt de dringende behoefte daar keihard achteraan te racen. Ontspannen? Niet echt. Het gaat totaal niet zoals ik graag wil. Met allerlei emoties tot gevolg. Helpt dat? Nee totaal niet. Mijn gedachten gaan naar onze hondentrainer. Hoe zou zij het aanpakken? Ik besef dat ik het gedrag van onze lieve honden alleen kan veranderen, als ik het zelf anders aanpak. Mijn verwachtingen naar beneden bijstel, mijn rust bewaar en geduld ga oefenen.

Issues met een ander

Gister met een ondernemer meegedacht die in een lastige situatie was verwikkeld op het werk.

Financiële afspraken waren door de ander niet nagekomen. Hij was daarover erg teleurgesteld. Het had hem veel energie gekost om hiermee bezig te zijn. Hij was er helemaal klaar mee. De ander moet zijn verantwoordelijkheid nemen. Afspraak is afspraak. Gaandeweg het gesprek realiseerde hij zich dat het hem niet zo zeer ging over het geld dat hij nog niet had ontvangen. Samenwerken betekent voor hem dat je naast het nakomen van afspraken over en weer oog hebt voor elkaar. Een behoefte die hij nog niet helder over het voetlicht had gebracht. Hij wist niet of de ander zich daarvan bewust was. En ook niet wat voor de ander belangrijk is in de samenwerking.

Tot dusver hadden ze over en weer hun eigen standpunten ingenomen en hun eigen oplossingen verdedigd. Een patstelling tot gevolg.

Er ontstond ruimte voor een hernieuwde uitwisseling. Zonder verwijten aan de ander. Het kan nu gaan over wat over en weer als wezenlijk wordt ervaren in de samenwering. Daarmee is de benodigde ruimte gecreëerd om een gezamenlijke oplossing te vinden of -als er te grote verschillen zouden zijn- op een respectvolle manier uit elkaar te gaan. Dus ook in situaties met anderen is het waardevol om eerst goed bij jezelf te rade te gaan. Waar word ik door getriggerd? Wat is voor mij belangrijk? En heb ik dat al goed kenbaar gemaakt?

Issues in de samenleving
Met pijn in het hart zie ik allerlei conflicten in de wereld. Veroorzaakt door wereldleiders, beroemdheden, politici en andere machthebbers. Daar waar je hoopt dat zij vanuit waarden een voorbeeld zijn. Wenst dat ze hun invloed aanwenden om te komen tot samenwerking. En verwacht dat ze sturen richting een duurzame vreedzame samenleving.

De eerste neiging is te denken dat ligt buiten mijn invloedssfeer. Zij maken er een potje van. Zij moeten het oplossen. Je plaatst jezelf er gemakkelijke met een kritische blik buiten.

Maar ook hier kun je kijken wat doe ik eigenlijk zelf? Heb ik de oplossing?  Neem ik verantwoordelijkheid? Als we allemaal zouden denken wat wij zelf in positieve zin kunnen doen, zou de wereld er heel anders uitzien. Ieder intiatief, gebaar, actie, hoe ogenschijnlijk klein ook is de moeite waard en verandert het geheel.

Slotsom

Iedere onwenselijke situatie kun je terugbrengen tot iets dat in jouw macht ligt. Het daagt je uit tot verandering, vernieuwing in jezelf. Verandering begint dus volgens mij bij “ik”.

En Rini wat doe jij dan?

Zoals hierboven geschreven: oefenen in geduld 🙂

Individuen en organisaties helpen om (innerlijke) conflicten op te lossen en ervan te leren.

En tot slot hoop ik wat ik tot nu toe heb ontdekt en weet over het benutten van conflicten door te geven. Mijn jarenlange worsteling met en professionele hantering van conflicten wil ik graag omzetten naar iets duurzaams. Iets waar anderen hun voordeel mee kunnen doen. Wordt vervolgd. Even geduld 🙂